Áhættufjárfestingasjóður eða lífeyrissjóður?

Er það kostur eða galli að lífeyrissjóðirnir sé áhættufjárfestingarsjóðir?

Það má hugsa sér uppstokkun á lífeyrissjóðakerfinu. Þær reglur sem lagt var upp með við stofnun sjóðanna (1968)  eiga ekki lengur við og eru löngu úreltar. Voru settar af eðlilegum ástæðum á sínum tíma til að tryggja vöxt sjóðanna. Venjulegur maður hefur greitt 10% tekna í lífeyrissjóði. Við fráfall hverfur sjóðsinneignin  það er galli, hún á að erfast. Einnig hafa margar forsendur hafa breyst í grundvallaratriðum.

Inneign hvers og eins verði uppreiknuð og breytist í eign  í samræmi við það sem greitt hefur  verið inn í sjóðinn. Verði sér eign sjóðsfélaga.

 Við aðstæður eins og núna á að gefa  fólki kost á að fá inneign sína útborgaða, frá dregst skuld við sjóðinn. 

 Þeir sem ekki skulda sínum sjóði geta gert upp önnur lán.

 Þeir sem ekki skulda geta fengið sína inneign greidda  vilji þeir það , ávaxtað sitt pund sjálfir ef þeir vilja  eða  hjálpa öðrum fjölskyldumeðlimum við að leysa sinn fjárhagsvanda.

Þetta gæti einnig stuðlað að þeim möguleika margra, hætta fyrr á vinnumarkaði  og þá losnar pláss fyrir yngra fólk.